In deze ontdekkende en tegelijk hartverwarmende lezing staat ds. Corjan Rijsdijk stil bij een vraag die velen diep raakt: ‘Mag ik aan Uw tafel?’ Misschien stel je die vraag hardop, of draag je haar al langer stil met je mee. Want rondom het avondmaal kunnen allerlei drempels opdoemen. Twijfels over jezelf, over je geloof, over wat anderen zullen denken. ‘De vraag van: ben ik goed genoeg? Of misschien ook wel, moet je niet eerst een standvastige gelovige zijn voordat je aan mag?’
Rijsdijk neemt je mee in die worstelingen: de verlegenheid, de angst voor het oordeel, de druk van mensen om je heen, of het idee dat je eerst een bijzondere roeping moet ontvangen. Maar te midden van al die stemmen klinkt het heldere evangelie: ‘Het avondmaal is ingesteld voor de geheiligden in Christus. Voor wie weten: ik heb Jezus nodig.’ En: ‘De Heere Jezus bediende het avondmaal aan Zijn discipelen, de gelovigen.’ Voor wie het avondmaal bedoeld is, hoeft geen vraag te zijn: voor ieder die op Hem vertrouwt.
Een kernpunt uit 1 Korinthe 11 waar dominee Rijsdijk tijdens de toerustingsavond dieper op ingaat, is het liefdesbevel van Jezus: ‘Doe dat tot Mijn gedachtenis.’ Hij benadrukt met liefde en klem: ‘Als Hij zegt: doe dat, dan doe je dat. Daar is geen discussie over mogelijk.’ Het is geen vrijblijvende keuze. ‘In plaats van dat je een briefje uit de hemel nodig hebt om te komen, heb je er één nodig om níét te komen, als je Zijn volgeling bent.’
Voor wie worstelt met de vraag of je wel waardig bent om aan te gaan, klinkt de bemoediging: ‘Al was je de meest onwaardige christen van Nederland, als Jezus zegt: ‘Doe dat’, dan verklaart Hij je waardig.’ Niet jij bent genoeg, maar Híj is genoeg. En wie twijfelt aan zichzelf wordt opgewekt om op het kruis van Christus te zien: ‘Dat was goed genoeg. Helemaal volbracht.’
In het tweede deel van de lezing gaat Rijsdijk dieper in op hoe Paulus de misstanden in Korinthe aankaart. Wat ging daar mis, en wat is nu juist wél de bedoeling van het avondmaal? Daar vinden we ook het antwoord op wat het betekent om ‘waardig’ deel te nemen. Het gaat niet om wie je bent, maar om hoe je deelneemt. Met geloof, liefde en berouw. En om je houding tegenover je broeder of zuster: ‘Hoe doe je tegen iemand waar Jezus van houdt?’ Paulus leert dat zelfbeproeving niet draait om in jezelf te graven, maar om je blik te richten op Christus en op de mensen om je heen. Hoe ligt het tussen God en jou? Tussen jou en anderen? Heerst Gods genade in die relaties? Dan staat niets je in de weg om aan te gaan.
Zou je dan echt mogen aangaan als je nog nooit bent geweest, als de angst voor wat anderen denken tot nu toe sterker was dan de roepstem van de Heiland? Ja, je mag gaan. Sterker nog, je móét, als je gelooft in Christus. Want: ‘Wie Jezus lief heeft, die hoort daar. Hij voor mij. Wat een feest is dan het avondmaal!’
