De Bijbel is vol met metaforen – beeldspraak – en die beeldspraak is altijd heel krachtig. Alleen je moet de beeldspraak altijd zo ver laten gaan als dat bedoeld is.
In Johannes 10 staat: ‘Ik ben de Herder – dat is Oosterse beeldspraak – wie door mij binnen gaat die zal behouden worden.’ Als iemand tot Jezus is gekomen en door Jezus tot God is gegaan. Als hij bij het altaar heeft gestaan, om het met de beeldspraak van de tabernakel te zeggen, dan ben je behouden. Maar dan wil je ook niet meer weg.
Als je door de goede Herder in de stal bent gebracht. Als je de weide hebt geproefd en er smaak in hebt gekregen. Ja, dan wil je niet meer bij Hem weg. Echt niet! Je loopt nog wel eens weg, maar dan voel je je toch knap ongelukkig hoor.
Ik struikel nog wel maar je hoort bij Hem. ‘Schaart u onder de goede Herder, gij Zijn schapen, hoort Zijn stem. Zoekt hier rustig, dwaal niet verder, want het is zo goed bij Hem.’
Bij Hem wordt de rust geschonken en daar weet je iets van. En daarom wil je niet meer bij Hem weg en vind je het jammer als de dominee ‘amen’ zegt. Soms.
