In deze lezing neemt ds. P.D. (Pieter) Teeuw ons mee in het bekende Bijbelverhaal van Jezus die de storm stilt op het meer van Galilea. Hij introduceert deze geschiedenis door eerst een 1000 jaar oude legende te vertellen over koning Knoet, die ondanks al zijn macht en succes moest erkennen dat hij de golven niet kon bevelen. In tegenstelling tot deze koning bezit Jezus wél de macht over de waterkrachten.
Maar het gaat om meer dan alleen een machtig wonder. De kerntekst is eigenlijk: “Wij willen naar de overkant.” Jezus nodigt zijn discipelen én ons uit voor een reis naar de andere zijde. “We doen ons ding, we leven ons leven,” zegt dominee Teeuw, “maar wat Jezus vanavond tegen ons zegt is: ‘Ik wil met je naar die andere kant.'”
Deze reis symboliseert ons leven als pelgrims en vreemdelingen. “Eerst was ik een vreemdeling voor God. Nu ben ik een vreemdeling hier beneden,” verwoordt hij de gelovige ervaring. Tussen ons en die bestemming ligt echter “de zee” – in de Bijbel vaak symbool voor duistere machten, dood en gevaar.
“Heere Jezus, bekommert u zich er niet om dat wij vergaan?” schreeuwen de discipelen wanneer de storm opsteekt. Deze noodkreet mag, of zelfs moet, ook de onze zijn wanneer de golven over ons levensbootje slaan. De boodschap is bemoedigend: Jezus is aan boord, en met één machtswoord: “Zwijg, wees stil,” legt Hij de elementen het zwijgen op.
“Als je op weg bent achter de Heere Jezus aan, dan ben je een volk met een bestemming,” stelt dominee Teeuw. Net als trekvogels op weg naar Afrika zijn we als christenen onderweg naar waar we innerlijk al lang zijn – “waar Jezus alle tranen van de ogen zal afwissen” en “waar de zee niet meer zal zijn.”
