Het christelijke leven bestaat vooral uit de persoonlijke omgang met God de Vader, in en door de Heere Jezus Christus. Hij heeft tot Zijn discipelen gezegd: ‘Blijf in Mij’. Hij is tot ons gekomen om ons te herstellen tot gemeenschap met Hem en met de Vader. Het doel van Zijn menswording, lijden, sterven en opstanding uit de dood was om ons terug te kunnen brengen tot God Zelf. Daarom is er iets grondig mis als een christen de gemeenschap met God verwaarloost. Het lijkt dan wel alsof het werk dat Jezus heeft gedaan helemaal niet zo gewaardeerd wordt.
Het mooiste in het leven van de christen is de persoonlijke relatie met God. Het wandelen met God is wat alle andere zaken in ons leven overstijgt. Dat je weet dat je geborgen bent in Hem, dat niets je ooit meer kan scheiden van Zijn liefde, dat je door genade een kind van God bent, dat maakt alles anders.
Toch komen wij in onze gehaaste en prestatiegerichte samenleving soms te weinig toe aan het bewust in Zijn tegenwoordigheid zijn. Het is door gebed en overdenking van Zijn Woord dat wij die gemeenschap met God beoefenen. Elke keer weer, ook nu, merk ik dat de Heere mij terugroept tot tijden van stilte en gebed. Het is zo makkelijk om je te laten opslokken door bezigheden, het vervullen van taken, het streven naar succes en welvaart. Ook worden wij, als we niet oppassen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat overspoelt met informatie over wat er allemaal in ons land en in de wereld gebeurt. Het is boeiend om het wereldgebeuren te volgen.
Ik lees graag de krant en volg graag de actualiteiten op de televisie. Maar het kan je ook te veel opeisen. Daarnaast heb je je werk en je klusjes in huis of het huishouden, misschien kinderen, de kerk en veel andere sociale verplichtingen. En dat alles is zo’n pakket dat je meent geen tijd te hebben voor stilte, bijbellezen en gebed. Toch zegt de Heere tegen al Zijn kinderen: ‘Kom tot Mij!’
Het doel van Zijn menswording, lijden, sterven en opstanding uit de dood was om ons terug te kunnen brengen tot God Zelf. Daarom is er iets grondig mis als een christen de gemeenschap met God verwaarloost.
Het is geen verloren tijd wanneer wij ons even terugtrekken om in de Bijbel te lezen en te bidden. Het is nooit verloren tijd wanneer wij ons serieus keren tot onze God. Onze angst is dan dat we onze klussen niet afkrijgen en tijd te kort zullen komen voor al die andere dingen. Maar de werkelijkheid is dat we, gesterkt door Gods nabijheid, met veel meer rust en effectiviteit onze taken zullen vervullen, wanneer wij bij Hem zijn geweest. Door niet te bidden beroven we onszelf van Gods hulp. Gebed is noodzakelijk om in de Heere te blijven. Wanneer wij dat doen, dan zullen we veel vrucht dragen. Het wordt alles veel meer ontspannen, de angst verdwijnt, wanneer wij oprecht elke dag wandelen met God.
Het liefhebben van God is het belangrijkste in het leven. Als we daar ernst mee willen maken, dan behoren wij ook elke dag tijd te nemen om naar Hem te luisteren door Zijn Woord te lezen en ons hart voor Hem uit te storten in gebed. Zo doende krijgt de relatie met God steeds meer concreet gestalte in ons dagelijks leven.
Op één van zijn zendingsreizen koos Paulus ervoor om een eind te voet verder te gaan, in plaats van met het schip. Zijn medewerkers gingen aan boord en voeren door van Troas naar Assus. Maar Paulus had besloten dat hijzelf te voet wilde gaan (Handelingen 20:13). Hij wilde gewoon een tijdje alleen zijn. Hij liep tientallen kilometers langs de kust. Hij nam zodoende de tijd om te bidden, om letterlijk met de Heere te wandelen. Hij wilde dat zijn hart en zijn geest diep verbonden zouden zijn met de Heere Jezus. De kracht die er was in de bediening van Paulus had alles te maken met zijn diepe persoonlijke verbondenheid met de Heiland.
Het is zo goed om aan die stille tijd vast te houden, omdat het je ook bewaart voor verkeerde motieven.
Toen ik op de bijbelschool zat, ging ik bijna elke dag wandelen in de velden rondom onze school om te bidden, te aanbidden en voorbede te doen. Toen ik dicht bij de kust woonde zocht ik de stilte van de duinen of het strand op om dicht bij God te zijn. Jarenlang heb ik een bijbelleesrooster gebruikt waarmee ik elk jaar de hele Bijbel doorlas en daarbij de Psalmen en het Nieuwe Testament zelfs twee keer. Nu merk ik dat ik dit soort disciplines wat meer heb losgelaten. Dat bevredigt niet en ik wil me hier weer meer aan overgeven.
Het is zo goed om aan die stille tijd vast te houden, omdat het je ook bewaart voor verkeerde motieven. Godsdienstig zijn kan heel gevaarlijk zijn. Jezus was erg negatief over vroomheid die vooral bestaat om indruk te maken op mensen om je heen of om de schone schijn op te houden. Het ligt voor iedere christen als een gevaar op de loer, dat je vervalt in mensendienst en ijdelheid. Dat je de hele dag druk bent om je aanvaardbaarheid onder de mensen zeker te stellen, door uit te blinken in dit of dat. Je bent een slaaf van mensen wanneer je vooral probeert indruk te maken op mensen om je heen. Dat kun je ook doen met vroomheid of met het uitoefenen van je geestelijke gave.
Door tijden van persoonlijke aanbidding worden wij verlost van ijdelheid.
Door persoonlijk gebed wordt dat alles ontmaskerd, word je er zelf weer van overtuigd dat alles in ons leven draait om Hem. Door tijden van persoonlijke aanbidding worden wij verlost van ijdelheid. Dan beseffen we opnieuw dat het niet zo belangrijk is of mensen ons lof geven of niet. Waar het om draait is dat wij Hem liefhebben en alles wat we doen, hoe groot of hoe klein het ook is onder de mensen, doen voor Hem. Wie zo in overgave aan Hem leeft zal veel vreugde in dit leven kennen.
