De beste stuurlui zitten op de bijrijderstoel.
Ik heb het over mijn vader. Als hij naast me zit, word ik de héle rit voortdurend op alle verkeersregels gewezen. Een onophoudelijke klaagzang, over mijn zogenaamd gemaakte fouten, tergt minuut na minuut mijn trommelvliezen. En alle levende en bewegende objecten in het verkeer worden door hem nog eens extra gemarkeerd met ‘Kijk uit!’
Hij zegt: ‘Afstand houden! Gerco! Remmen!!’
Ik denk: ‘Stil maar, rustig blijven, Gerco.’
Hij zegt: ‘Gerco, kijk uit, daar steekt een jongetje de weg over!’
Ik denk: ‘Ja, pa, over 3100 meter steekt inderdaad iemand de weg over.’
Hij zegt: ‘Het stoplicht staat op rood, stoppen!’
Ik denk: ‘Meent ‘ie dit?’
Hij zegt: ‘Gerco, dat is een doorgetrokken streep, daar mag je niet overheen!’
Ik schreeuw: ‘En nou is het afgelopen!’ Ik schreeuw nog wel meer. Maar dat past niet in deze christelijke column.
Ik houd er niet zo van, dat gebemoei. Ik ken de verkeersregels toch. Ik weet (meestal) de weg. Ik houd me aan de limiet. Ik bewaar voldoende afstand. Vertrouw er nou maar gewoon op dat mijn rijbewijs écht wat bewijst. Maar helaas, dat doet de beste man volgens mij nog steeds niet altijd…
Met m’n Vader in de hemel heb ik soortgelijke ervaringen. Het liefst neem ik zelf het stuur in handen. Ik heb belijdenis gedaan. Ik lees dagelijks in de Bijbel. Ik weet het intussen wel. Zo en zo moet het. En dit en dat weggetje kan ik beter niet inslaan…
Maar de Heere weet intussen wel dat het zo niet ligt. Hij hoeft ons maar eventjes in de steek te laten en we storten onszelf in het ongeluk. Erg eigenlijk!
Maar vol geduld wijst de Heere ons zo nu en dan nog eventjes op de verkeersborden. En op de doorgetrokken strepen op de weg. Hij adviseert ons hier en daar wat afstand te houden. En als we met grote vaart op ons schijnbare doel afstevenen, dan wijst Hij toch nog eventjes in de richting van het stoplicht…
Toch maar goed eigenlijk, zo Iemand Die m’n levensweg wil leiden; Die me beschermt, waarschuwt en me de juiste richting wijst. Leer me U danken daarvoor!
Overigens, de vergelijking gaat niet helemaal op, hoor. Want, pa, ú mag de volgende keer in de auto wél gewoon uw mond houden!
