Ron van der Spoel ontving samen met zijn vrouw een duidelijke roeping om naar Maastricht te verhuizen. Hij vertelt hoe God dat op zeer duidelijke wijze bevestigde.
‘Zo’n anderhalf jaar geleden zei Annet tegen mij: ‘Kijk, ze zoeken een predikant in Antwerpen.’ Ik haalde mijn schouders, maar ze zei: ‘Ik weet niet wat het is, maar ik heb er zo’n gevoel bij.’ Dat is uiteindelijk gegroeid tot een verlangen naar het zuiden. Hoe weet je of je geroepen bent? Dat begint vaak met een verlangen. En dat verlangen groeit zo ver, dat je er niet meer van weg kunt vluchten. En vervolgens gaat God het bevestigen.
Als dit soort dingen spelen, ga ik altijd het bos in. Ik houd sowieso erg van de stilte opzoeken met God. Dan ben ik uren aan het praten en luisteren naar God. Ik zeg Hem: ‘Heer, dat rare verlangen, wat moet ik daar mee? Ik zit prima in Amersfoort, ook ben ik voor Open Doors veel in het buitenland, waar komt dat verlangen vandaan? Wilt U het bevestigen?’ Toen heb ik voor het eerst in mijn leven gevraagd om een duidelijk teken. ‘Wilt U mij een teken geven dat ik echt naar het zuiden moet?’
Ik liep bijna het bos uit en ik vroeg: doe er maar twee. De kleine Ron, vraagt God om twee tekenen. Maar ik dacht: ik heb het gewoon nodig. Toen kwam ik thuis, dronk koffie met Annet ik en toen ging de telefoon. Een gereformeerd-vrijgemaakte man belde mij. Hij woont in Maastricht en ik werkte drie jaar geleden met hem samen. Hij zei: ‘Ron, het is heel raar, maar ik moet al een uur aan je denken en ik denk eerlijk gezegd dat het van God is.’ Ik voelde een spanning in mijn maag. Hij is een vrijgemaakte, degelijke man. Niet iemand die overal stemmetjes hoort. Toen zei hij: ik denk dat het van God is dat ik jou moet bellen: ‘Kom over en help ons’. Hij vertelde hoe klein en kwetsbaar het christendom daar nog is. Annet en ik kijken elkaar aan.
Vervolgens open ik mijn laptop en lees ik een mailtje van de directeur van Open Doors. Hij zegt: ‘Ik zit op mijn vakantieadres en ik heb dit nog niet met het bestuur besproken, maar zou je voor ons naar België willen gaan?’ Dit was zo duidelijk voor ons! Drie dagen later stond het bord ’te koop’ in onze tuin.’
