Stel je voor: je houdt een korte boodschap en een hele stad, meer dan 120.000 mensen, komt tot inkeer. De meeste predikers zouden dolblij zijn. Maar in de Bijbelstudie over Jona laat Leander Janse ons iets heel anders zien: ‘Dit was volstrekt kwalijk in de ogen van Jona, en hij ontstak in woede.’ Waarom? Omdat God genade toont en Jona kan het niet hebben.
Leander neemt je mee in Jona’s worsteling met Gods barmhartigheid. Jona is boos omdat God de vijanden van Israël spaart. ‘Hij had zijn eigen nationale veiligheid liever dan het herstel van de mensen van Nineve.’ Die boosheid heeft volgens Leander ook een etnische onderlaag. Hoe kon God genadig zijn voor heidenen? Maar God laat juist door deze bekering zien: ‘Het is te gering dat u Israël alleen zou herstellen… Ik heb u ook gegeven tot een licht voor de heidenvolken.’
De studie eindigt met een spiegel. Hoe reageren wij op Gods genade voor ‘de ander’? Leander zegt treffend: ‘Ik had maar één recht. Dat is het recht op de hel.’ Als we dat beseffen, verdwijnt elk oordeel. Dan juichen we als een verloren zoon thuiskomt, want ook wij leven alleen door genade.
